Trzeba sto razy przegrać, żeby raz wygrać.

 Czym jest sukces? To zdolność do przechodzenia od porażki do porażki, nie tracąc entuzjazmu.

 Chcesz pięknego życia? To zacznij od nowa, i od nowa, i od nowa aż dostaniesz to o co chodzi. Rób to, czego najczęściej się boisz, a ludzie boją się dwóch rzeczy: zaczynania nowego i kończenia starego. Lawirują pomiędzy nimi, bo może samo wyjdzie. Zwykle nie wychodzi.

 Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie, więc po prostu zrób coś wielkiego.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.

 Największym niebezpieczeństwem dla większości z nas nie jest to, że mierzymy za wysoko i nie osiągamy celu, ale to że mierzymy za nisko i cel osiągamy.

 Konkurują ludzie mali. Współpracują duzi. Pomagają wielcy.

 Żadna moc na świecie
nie jest w stanie powstrzymać
połączonych sił mięśni, instynktu
i woli od dotarcia do wyznaczonego celu.

 Nie czekaj. Czas nigdy nie będzie właściwy. Nie czekaj na to, aż wszystko będzie idealne. Nie będzie. Zawsze będzie jakaś trudność, przeszkoda. Bierz się do pracy. Teraz.

 Cokolwiek umysł człowieka jest w stanie wyobrazić i uwierzyć, umysł jest w stanie to osiągnąć.

 Lubię pływać pod prąd, a nawet przegrywać z prądem, bo to przynajmniej wyrabia mięśnie. Wymyśliłem sobie taką praktyczną, prywatną, moralną dyrektywę: jeśli masz dwie drogi do wyboru, wybieraj zawsze drogę trudniejszą dla ciebie.