Nadzieja jest jak droga w pustyni. Początkowo nie ma drogi, ale jeśli ludzie zaczną chodzić, tworzy się ścieżka.
Nadzieja jest jak droga w lesie. Na początku nie ma jej wcale, a potem powstaje tam, gdzie ludzie chodzą często.
Istnieją pytania, które lepiej pozostawić bez odpowiedzi.
Nadzieja jest jak droga w kraju; na początku nie było drogi, ale gdy wielu ludzi przechodzi w tym samym kierunku, droga powstaje.
Nadzieja jest jak droga w kraju. Nie było jej, ale kiedy ludzie idą w jednym kierunku, droga powstaje.
Nadzieja, to cicha muzyczka serca, której śpiew zawsze jest dla nas słyszalny. To małe światełko które mimo ciemności, zawsze jest widoczne dla naszych oczu. To nieoceniona siła, która pomaga nam iść naprzód, niezależnie od wszystkiego.
Nadzieja jest jak słońce. Kiedy świeci, wydobywa z nas wszystko, co najlepsze, dlatego utrzymuje nas przy życiu i daje nam siłę, żeby iść naprzód, mimo że świat jest pełen trudności.
Nadzieja to jedyna rzecz silniejsza od strachu. Mała iskra nadziei może oświetlić ciemności. Nawet wałęsając się w najciemniejszym kącie, zawsze można znaleźć drogę prowadzącą ku światłu. Pierwszym krokiem jest nadzieja.
Rozpacz to szukanie nadziei tam, gdzie nie można jej znaleźć.
Nie zamykaj drzwi przed nadzieją, bo to ona jest najwierniejszym z twoich przyjaciół. Nadzieja nigdy cię nie opuści, nawet kiedy wszyscy inni to zrobią.
