Bóg ukryty staje się poznawalny ...
Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.
Gdy w adwencie sadź na drzewie się pokazuje, to rok urodzajny nam zwiastuje.
Ptak nie może oglądać z zewnątrz tej klatki, w której siedzi.
Gdzie bocian, tam pokój.
Człowiek nie tkwił w przyrodzie jak gwiaździste niebo, lecz żył w niej jak słońce, które wydobywa swoją moc z niewyczerpalnego źródła, jakie stanowi natura
Gdy w Trzech Króli mrozem trzyma, będzie jeszcze długa zima.
Tak mało na świecie dobroci,a tyle jej światu potrzeba...Nią życie jak słońcem się świeci,nią ziemia się zbliża do nieba.
Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody często naśladuje.
Nikt nie może przeskoczyć swego cienia, poza tym cieniem jest Natura. To Ona jest zwierciadłem naszej duszy. To Ona uczy nas jak powinniśmy żyć, jak powinniśmy kochać. Ona jest nieodłącznym elementem naszej egzystencji.
Dusza ma złudzenie skrzydeł. Ono ją podtrzymuje jak ptaka.
Boskość natury z serca bije, Ziemia święta jest, każdy kamień, Drzewo, liść, kwiat, pąk, każde ziarno. Boga w rozkoszach natury kochać!