Kiedy w styczniu lato, w ...

 Natura nie jest miejscem do odwiedzania. To jest dom. Przyroda nie jest naszym gościem, my jesteśmy jej gośćmi. Musimy nauczyć się szanować ją tak, jak szanuje nas.

 Marzec, co z deszczem chadza, mokry czerwiec sprowadza.

 Natura jest niezwykła. Wyrządzana przez człowieka jej krzywda jest nieodwołalna. Powinniśmy chronić jej dzikość i zachować nienaruszony stan. Tylko ona jest w stanie przetrwać, jeżeli my zadecydujemy o jej przetrwaniu.

 To, co jest najcudowniejsze w nieskazitelnej naturze, jest to, że całe jej piękno jest zawarte w chwili obecnej. To, co jest cudowniejsze od niej, że to piękno jest darowane jedynie tym, którzy potrafią żyć teraz i tu.

 Gdzie bocian na gnieździe siedzi, tam piorun nie uderzy.

 Kiedy psy trawę łapią, będzie deszcz.

 Co dąb, to nie brzoza; co krowa, to nie koza.

 Dopiero w związku z wszechświata ogromem
Człowiek granice istnienia rozszerza;
Na mocy swego z naturą przymierza
Już się nie czuje bezsilnym atomem…

 Natura nie spieszy się, a jednak wszystko jest dokonane. Czy my nie możemy do niej nawiązać, nauczyć się od niej cierpliwości i docenić rytm, jaki nam proponuje?

 Natura to jest to, co nas otacza, co nas kształtuje i wpływa na nasze życie. To jest siła, której nie można zignorować. To jest nasze tło, nasz przewodnik, nasza mama i nasz najbliższy przyjaciel.