Jaka pogoda listopadowa, taka i ...

 Przytaczanie natury koi, leczy, uzdrawia. Nie znam skuteczniejszego sposobu odnalezienia spokoju serca, senności, równowagi myśli. Pogodna samotność wśród przyrody rozjaśnia umysł, odnawia ciało, budzi siły, obudza znowu człowieka do zdrowych i udanych działań emocjonalnych.

 Natura jest niezwykłą książką, którą każdy z nas winien zgłębiać. Każda pora roku, każdy dzień i każda chwila nosi w sobie tajemnicę, którą możemy odkryć. Patrząc na niezwykłości natury, dowiadujemy się o samych sobie.

 Jeżeli kochać można coś na tym świecie, to tylko ciszę, księżyca blask i przyrodę. Ja, ten cichy, watły i skromny duch natury, kocham wszystko, co ziemia matka rodzi każdego ranka, co słońce ojciec przyświeca, co wieczorny wespół z księżycem bieg, w pogodzie i niepogodzie, w żywocie i śmierci, zawsze jest miłe i drogie

 Nie pytaj, jakie będą żniwa, lecz upraw pole i proś Boga o błogosławieństwo.

 Sztuka, chwała i wolność przemijają, a przyroda zawsze jest piękna.

 Najsroższego zwierzęcia zrozumiesz naturę, białej głowie czart w sercu, drugi wlazł za skórę.

 Jak niedźwiedź głaśnie, to aż w krzyżach trzaśnie.

 Natura jest wiecznym źródłem mądrości i piękna. Każde drzewo, kamień, góra jest przekazem od wszechświata, wyrażającym głębokie tajemnice, które są prawdą naszego istnienia.

 Kto ibisowi dał mądrość, a rozum dał kogutowi?

 Orły w pokrzywach gniazd nie ścielą.