Kwiat żyje, kocha i przemawia cudownym językiem.
Gdy w sierpniu z północy dmucha, następuje zwykle posucha.
Suchy kwiecień, mokry maj,będzie żyto jako gaj.
Gaśnie księżyc przed słońcem.
Gdy styczeń burzliwy z śniegami, lato burzliwe z deszczami.
Kiedy październik śnieżny i chłodny, to styczeń bywa zwykle łagodny.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia, to jest dom. Duch, który kocha dzikość, jest tutaj hodowany. Dlatego są dzieci gór, które nie mogą żyć bez ich gałęzi świątyń unoszących się w powietrzu, a zimą cieszą się podobieństwem ich gałęzi na śniegu, świętą strukturą życia i świata.
Kwiecień, co deszczem rosi, wiele owoców przynosi.
Pewno październik nie oszczędzi pluchy,jeśli wrzesień był ciepły i suchy.
Na końcu zrozumiałem, że nikt nie jest świętszy dla tej ziemii, niż ten, kto umie dostrzec piękno w jej naturze i nauczyć się żyć z nią w zgodzie.
