Gdy czerwiec chłodem i wodą ...

 Natura jest dla mądrych źródłem stałej nauki, dla tępych natomiast przedmiotem ciągłego zdumienia.

 Boskość natury z serca bije, Ziemia święta jest, każdy kamień, Drzewo, liść, kwiat, pąk, każde ziarno. Boga w rozkoszach natury kochać!

 W listopadzie grzmi,rolnik wiosną śni.

 Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dawają.

 Sierpień pogodny jest dla winogron wygodny.

 Wiosną? nadzieje rosną, przychodzi lato?czekamy na to, w jesieni? może się zmienić,przychodzi zima? znowu nic nie ma.

 Nie na to żyją istoty, aby się wzajemnie pożerały, lecz dlatego musza się pożerać, aby żyć mogły.

 Najbliższe moiemu sercu są widoki, które nieustannie każdego roku mam przed oczami, tajne drzewa, nieznane gaje. Kocham tę ziemię oraz obmywaną przez morze ojczyznę. Zakochaj się ty w niej, mój synu, gdyż tylko miłość daje człowiekowi prawdziwe bogactwo.

 Natura nie ma ani złego pośpiechu, a jednak wszystko osiąga. Jeśli pozwolisz naturze na swój rozwój, nigdy nie będziesz rozczarowany. Powinniśmy uczyć się od natury, by cierpliwie czekać na rozwój rzeczy.

 Natura jest dla nas matką, siostrą, przyjaciółką, świadkiem naszych cierpień i radości. Nie mówi, lecz słucha, nie daje rad, ale pociesza. Nie ocenia, ale przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy.