Jeśli w Wielki Piątek deszcz kropi, radujcie się chłopi.
W marcu kto siać nie zaczyna,dobra swego zapomina.
Dobrego konia kupują w stajni.
Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.
Wielkie rzeki cicho płyną.
A te mrówki, tak wspaniałe,Pełne żądzy, wiedzy, pychy,Jakże twór to śmieszny, lichy.
Gdy na Narodzenie płuta, dość się w zimie nadrzesz buta.
Dobry kogut nie tyje.
"Kochała go. Teraz to wiedziała. Był jedynym mężczyzną, którego w życiu obdarzyła uczuciem, jedynym, który był taki, jaki powinien być mężczyzna, jak skała, na którą należało się codziennie wspinać, zimną, stabilną, nieruchomą, ale rzucającą głęboki cień. Inni mężczyźni zawsze wpadali przy niej w histerię. Okazywali słabość. Na jej oczach przeistaczali się w małe, wijące robaki, prosząc, aby nie zabierała swoich rzeczy, oferując tanie pierścionki zaręczynowe, płacząc lub po pijaku klnąc przez telefon. On nie. On był zawsze ponad nią, spokojny i majestatyczny jak góra".
W świecie przyrody człowiek jest jak jedno z wielu gatunków - to nie on jest ważny, ale harmonia, której jest cześcią. Kiedy to zrozumie, poczuje się naprawdę szczęśliwy.
