Natura w las wilka prowadzi, ...

 Gdy w adwencie sadź na drzewie się pokazuje, to rok urodzajny nam zwiastuje.

 Chowa Pan Bóg zwierza, choć nie zna pacierza.

 Drze koza łozę, wilk zaś drze kozę.

 Lew najdzielniejszy wśród zwierząt, przed niczym się nie cofa.

 Dobra krowa chłopu dzieci chowa.

 Gdy kogutowi nogi myją - to jego ostatni dzień.

 Natura wynagradza nam pałeczkowaną przez nas ziemię by radować nasze serca i oczy. To jest jej darem, całe piękno natury jest darem dla człowieka, który wnika w jej tajemnice.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia, to jest dom. Duch, który kocha dzikość, jest tutaj hodowany. Dlatego są dzieci gór, które nie mogą żyć bez ich gałęzi świątyń unoszących się w powietrzu, a zimą cieszą się podobieństwem ich gałęzi na śniegu, świętą strukturą życia i świata.

 Niech człowiek panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.

 Gdy się grzmot w maju odezwie na wschodzie, rok sprzyja sianu i zbożu w urodzie.