I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.
Ziemia nie należy do nas, to my należymy do Ziemi. Wszystko ze sobą powiązane jest jak krew, która łączy jedną rodzinę. Cokolwiek spotka Ziemię, spotka i jej synów. Nie tka się włókna sieci nie tkając siebie samego.
Gdy październik ciepło trzyma, zwykle mroźna bywa zima.
Kropla drąży kamień nie siłą, lecz częstym spadaniem.
Każde drzewo, każdy fragment roślinności stanowi dla mnie otwartą księgę, w której czytam z zachwytem. Natura jest dla mnie niemym, ale jakże wymownym językiem, którym mówi do mnie Bóg.
Natura nie ma ani centrum, ani granicy; nasz umysł tworzy środek i nasz umysł pisze końce. I nasz umysł cały czas zmienia środek i końce. Wszystko jest naturalne - głębia natury jest nieskończona.
Dla żaby żyjącej w studni niebo jest tak wielkie, jak wielka jest cembrowina.
Przyroda nigdy nie oszukuje nas, zawsze jesteśmy my, którzy oszukujemy siebie samych. Nie doceniamy jej piękna, ignorujemy jej prawa i zamiast czerpać z niej siłę, zbyt często ją niszczymy.
Przyroda nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Ludzie, którzy spojrzą głęboko na naturę, odnajdą tam siebie samych. W naturze człowiek odnajduje spokój i harmonię, ponieważ jest to źródło wszystkiego, co żyje.
Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.
