Każde drzewo, każdy kęs ziemi, każdy kamień, każdy strumień musi być dla nas św. Nie tylko z powodu jego piękna, ale dlatego, że jest częścią wielkiego organizmu, do którego przynależymy.
Jaka pogoda listopadowa, taka i marcowa.
W początku lata poranne grzmotysą zapowiedzią rychłej słoty.
Łąka pełna różnokolorowych kwiatów nie jest w stanie istnieć bez ciągłej, niezauważalnej dla oka pracy setek małych insektów. To właśnie one przyczyniają się do osiągnięcia jej pełni. Natura nie jest samowystarczalna, przyroda równoważy jej rytm.
Gdy z początku sierpnia skwar trzyma, zwykle bywa długa i śnieżna zima.
Pszczoła z kwiatów miód wysysa, a osa jad.
Natura jest niezwykła. Ochrania nas, daje nam życie, zapewnia powietrze, które oddychamy, i wodę, którą pijemy. Przynosi nam piękno i inspirację każdego dnia. Powinniśmy jej szanować, bo bez natury nie mamy przyszłości.
Na Zaduszki ziemia jeszcze sucha, a na Marcina wiatr z południa dmucha, obaczyma, lekka będzie zima.
Natura jest niezmiernie mądrym nauczycielem, który nigdy nie przestaje nas zaskakiwać. Jej prawdziwe piękno tkwi w tym, że evidentna jest dla ludzi, ale niewidoczna dla tych, którzy jej nie szukają.
Chciwa owca na sól, a chłop na swobodę.
