Nigdy nie zakładaj, że tylko to, co niewidoczne, jest Boskie; wszakże cała przyroda sama w sobie jest Boska.
Mikołaj Kopernik wyraża swoje przemyślenia na temat natury, nauki i boskości, podkreślając, że cała natura sama w sobie jest boska.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Człowiek nie tkał sieci życia, jest tylko jednym z jego nici. Cokolwiek on robi sieci, robi to sobie.
Natura jest surowa, ale sprawiedliwa mimo swej nieprzewidywalności. Raduje nas pięknem, ale również przypomina o swojej mocy. To mistrzyni harmonii, której lekcje możemy uczyć się bez końca.
Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.
Natura nie ma w sobie nic okrutnego, człowiek jest jedynym, który wnosi okrucieństwo do niej, bo nie potrafi zrozumieć, że cierpienie, jakie ona przynosi, jest tylko miłością, która pragnie doskonałości.
Błyski ducha mogą świat wprawdzie oświecić, ale go nie mogą ogrzać.
Natura w swojej mądrości uczy nas cierpliwości, pokazuje, że czas to najlepszy lekarz. Zdaje sobie sprawę, że nie wszystko musi nastąpić od razu. Natura nigdy się nie spieszy, a mimo to wszystko jest wykonane.
Po deszczu pogoda, a po kłótni zgoda.
Nie ma większej zarazy, niż rozkosz zmysłowa, dana ludziom przez naturę.
Natura to najbogatsze źródło skarbów, jakie dano nam na tej ziemi. Powinniśmy doceniać i szanować każdą jej część, bo bez niej nie moglibyśmy istnieć.
Dla stonogi buty nie są wcale takim błahym zakupem.
