Gdzie bocian na gnieździe siedzi, tam piorun nie uderzy.
Kochać drzewa, kwiaty, noszące owoce, które dają nam cień. Kochać kraj, który karmi nas, kochać sztukę, która nas zaspakaja. Człowiek powinien kochać wszystko, co jest przykrym, ale i przyjemnym, co jest dobrem, a nie złem.
Na Zaduszki ziemia jeszcze sucha, a na Marcina wiatr z południa dmucha, obaczyma, lekka będzie zima.
Czego sierpień nie uwarzy, wrzesień tego nie upiecze.
Natura jest najlepszą nauczycielką prawdy, nie istnieje problem, na który nie znałaby rozwiązania. Posłuchaj uważnie jej mądrości, która wietrzy z każdej rośliny, kamienia, zwierzęcia, i człowiek stanie się pełniejszy.
Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga.
Natura ma dla nas tyle, ile umiemy z niej wziąć. Szczęście zależy od oka, które patrzy. Miłość do kwietniowego słońca i do wyniosłych gwiazd jest wolna od skomplikowanych rozważań i prosta jak radość z utrzymania równowagi.
Natura w swojej mądrości uczy nas cierpliwości, pokazuje, że czas to najlepszy lekarz. Zdaje sobie sprawę, że nie wszystko musi nastąpić od razu. Natura nigdy się nie spieszy, a mimo to wszystko jest wykonane.
Chciwa owca na sól, a chłop na swobodę.
Wisła jak Bóg: jednemu daje, drugiemu bierze.
