Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.
Gdy czerwiec chłodem i wodą szafuje, to zwykle rok cały popsuje.
Natura jest nie tylko wszystkim, co nas otacza, ale także jest w nas samych. Nie jesteśmy od niej odseparowani, lecz jesteśmy jej częścią. Natura jest w naszych sercach i naszych polskich duchach.
Nikt nie może przeskoczyć swego cienia, poza tym cieniem jest Natura. To Ona jest zwierciadłem naszej duszy. To Ona uczy nas jak powinniśmy żyć, jak powinniśmy kochać. Ona jest nieodłącznym elementem naszej egzystencji.
Bez datku łaska, jak rzeka bez wody.
Drzewa nie istnieją osobno ani samotnie. Tym, co je łączy, to korzenie.
Kwiat żyje, kocha i przemawia cudownym językiem.
Kwiecień, co deszczem rosi, wiele owoców przynosi.
Świat uczy pokory.
Gdy nie wymrozi zima, sierpień zbierać co nie ma.
