Natura jest dla mnie odbiciem Boga na świecie. Gdy zamykam oczy, widzę JEJ piękno. Gdy słucham, czuję JEJ obecność. Gdy ją dotykam, dotykam twórczości Boga. Miłość do natury to moja miłość do Boga.
Najpiękniejsze co w przyrodzie stworzono to chyba niewątpliwie kwiaty. One są jak uśmiech ziemi. Pokazują nam, że natura kocha nas, a my powinniśmy szanować ją jak naszą matkę
Barwa jest umiarkowanym światłem.
Czasem łatwiej przenieść góry niż przeskoczyć doły.
Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.
Natura jest dla mnie niekreślonym pustkiem, w który możemy wtapiać się, aby poczuć, że jesteśmy częścią wszystkiego. Na zewnątrz i wewnątrz nas istnieje niezmierne spektrum form i kolorów, którymi ciągle można się zachwycać.
Gdy obserwuję naturę, zawsze uderza mnie to, jak niewiele ludzi zdają sobie sprawę z jej nieocenionej wartości. Natura to piękno, które możemy tylko podziwiać i starać się chronić.
W svej nieśmiertelności owa natura, co skąpa w oceanie świateł, niosących jej życie, ma bezmiar, a jednak jest w niej harmonia.
Natura jest wielką księgą, napisaną ręką samego Boga, a naszym zadaniem jest studiować ją, ciągle w niej czytać, by lepiej poznać nieskończenie mądrą i dobrą miłość Stwórcy.
A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?
