Precz z naturą
Odczuwacie względem natury pogardę i nienawiść, bo są w niej sprawy nierozumiałe, z którymi musielibyście się liczyć.
Henryk Sienkiewicz, laureat Nagrody Nobla, w swojej powieści 'Quo Vadis' rozważa nasz stosunek do natury.
Udostępnij:
Inspiracje:
Byłby także i słońce zrobił, lecz tylko po to, aby jego samego oświecało.
Wszyscy chcą rozumieć malarstwo,dlaczego nie próbują rozumieć śpiewu ptaków.
Gdy mokro w Kwietną Niedzielę, rok się sucho ściele.
Mokre Wniebowstąpienie, tłuste Narodzenie.
Jedne drzewa na węgle, a drugie na węgły.
Pod niebem wszystko jest jakieś przyjazne, jak gdyby wszystko, co żyje, łączyły braterskie więzy. Wszystko, co jest, jest bliskie, bo jest z tej samej krwi. Widzisz to, gdy patrzysz na niebo. Łączy wszystko, co żyje.
Dzięciołowi własny nos nie przeszkadza.
W svej nieśmiertelności owa natura, co skąpa w oceanie świateł, niosących jej życie, ma bezmiar, a jednak jest w niej harmonia.
Natura jest nieustannie pełna pragnień i potrzeb, które kiedy nie są zaspokojone, przekształcają się w ból. To ona uczy nas szacunku do życia, cierpliwości i wytrzymałości. Wszystko co posiadamy, pochodzi od niej. Daje nam powietrze, które oddychamy, wodę, która nas odżywia, i ziemię, na której stąpamy.
Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.