Precz z naturą

 Natura nie zna monotoni, a jej prawda ukryta jest w jej niekończącej się różnorodności. Jest to poemat, którego niezliczone strofy nas niosą - sandały gwiazd, cnote lodu, okruchy krzaków, zgiełk ptaków i miękkość wiatru.

 Zajmować się biologią oznacza podglądać Boga przy akcie stworzenia.

 Człowiek jest jak trzcina - najsłabsza rzecz w naturze - ale to trzcina myśląca.

 Gdy w listopadzie liść na szczytach drzew się trzyma, to w maju na nowe liście spadnie jeszcze zima.

 Czasem łatwiej przenieść góry niż przeskoczyć doły.

 Na Trzech Króli słońce świeci, wiosna do nas pędem leci.

 Lipcowe deszcze dla chłopa kleszcze; jak pogoda, większa swoboda.

 Kiedy w styczniu rośnie trawa, licha w lecie jest potrawa.

 Człowiek, ze swoim wyposażeniem
i techniką, może udawać najmądrzejszego
na Ziemi, ale kiedy stanie twarzą w twarz
z gniewem przyrody, rozumie,
że zupełnie się nie liczy.

 Po deszczu pogoda, a po kłótni zgoda.