Precz z naturą

 Czymże jest człowiek wobec przyrody, co go otacza? To tylko drobinka siana na wielkim łąkowisku. Przyroda, wieczna, nieśmiertelna, zawsze młoda, zawsze świeża, zawsze nowa, o! to dopiero jest coś wielkiego, wszechmocnego, nieskończonego!

 Plecy orła są przyzwyczajone do słońca.

 Natura jest dla naszego ducha tym, czym jest dla ciała jedzenie. Nie dostrzega się jej, dopóki nas nie brakuje. Dopiero wtedy, kiedy jej za mało, zaczynamy szukać.

 Gdy kot wybiera się na polowanie myszy, to chowa pazury.

 Natura jest dla człowieka księgą pełną tajemnic, które może odkryć poprzez obserwację i dociekanie. To nieskończona skarbnica wiedzy, która cieszy, fascynuje i inspiruje.

 Naturę możemy ujarzmić tylko w ten sposób, że się podporządkujemy jej prawom.

 Kiedy październik śnieżny i chłodny, to styczeń bywa zwykle łagodny.

 Natura nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Natura ma tylko teraźniejszość, i teraźniejszość jest tak piękna, że unosząc się nad nią, musimy czuć się szczęśliwi i wdzięczni.

 Kwiaty są pięknymi słowami i hieroglifami natury, którymi daje nam ona poznać, jak bardzo nas kocha.

 Były sobie świnki trzy,świnki trzy, świnki trzy,I był sobie wilkokrutnie zły, okrutnie zły.