Przyroda to jedyny nauczyciel, którego lekcje są uniwersalne. Wszyscy jesteśmy jej uczniami, bez względu na wiek, pochodzenie czy status. Nawet jeśli zaniedbamy jej nauki, nigdy nie przestaje nas uczyć.
Odkrywamy na nowo, że nie możemy rozdzielić nas od natury, że jesteśmy przez nią skonstruowani i że musimy żyć w harmonii z tym, co pochodzi zza naszych laboratoriów.
Nikt nie może przeskoczyć swego cienia, poza tym cieniem jest Natura. To Ona jest zwierciadłem naszej duszy. To Ona uczy nas jak powinniśmy żyć, jak powinniśmy kochać. Ona jest nieodłącznym elementem naszej egzystencji.
O nieślachetna ziemio! o nędzne łakomstwo!Toż nas marnie szafujesz i nasze potomstwo,Że nie najdziesz żadnego, co by myślił o tym,Co sie jutro będzie dziać, nie tylko na potym.
Natura, jakże droga jesteś: prawdziwy dom każdej istoty warciwkrętnej, bo tylko Ty możesz dać upust naszym pragnieniom i marzeniom, tylko Ty możesz dać spokój duszy, która pragnie życia.
Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.
Natura nigdy nie zdradza serca, które ją kocha. Błyskawica niewątpliwie zabija człowieka, ale przede wszystkim to on niszczy drzewo, serce jego przeciwnika.
Gdy czerwiec chłodem i wodą szafuje, to zwykle rok cały popsuje.
Natura ma niezawodne zdolności, aby nas uspokajać. Znajdź niezakłócony kąt na świecie i wciąż można znaleźć naturę, wprowadzającą nas w stan spokoju, który nie jest łatwo dostępny w naszym codziennym zgiełku.
Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.
