Pies to jedyne stworzenie, które kocha na zawsze
Natura mówi do nas pełnymi ustami w maju, kiedy łąki są kolorowe, ale nie każdy potrafi przetłumaczyć jej przekaz na język zrozumiały dla ludzi.
Jak niedźwiedź głaśnie, to aż w krzyżach trzaśnie.
Mgła opada, będzie pogoda, mgła w górę idzie, będzie deszcz.
Natura nie jest miejscem do odwiedzania. To jest dom. Przyroda nie jest naszym gościem, my jesteśmy jej gośćmi. Musimy nauczyć się szanować ją tak, jak szanuje nas.
Siła i wytrzymałość drzewa nie pochodzi od zewnętrznych warstw, ale od jego wewnętrznego rdzenia. Tak samo prawdziwa siła człowieka pochodzi z jego ducha, nie z muskułów.
Czymże jest człowiek wobec przyrody, co go otacza? To tylko drobinka siana na wielkim łąkowisku. Przyroda, wieczna, nieśmiertelna, zawsze młoda, zawsze świeża, zawsze nowa, o! to dopiero jest coś wielkiego, wszechmocnego, nieskończonego!
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest nasz dom. Zrozumienie tego jest esencją naszego istnienia. Prawdziwą mądrością jest szanowanie i kierowanie się jej prawami.
Jakże ważne jest dla nas, żebyśmy rozumieli język przyrody, by natura była dla nas czymś innym niż martwym słownikiem. W naturze jest człowiek; musi ona żyć dla naszej duszy; musi ona być nieskończoną objawieniem dla nas. Musimy nauczyć się w niej rozumieć ducha.
Śmierć jest tym samym co narodziny, misterium natury.
