Nie ma na świecie nieb, które byłyby przeróżne jak niebo serca człowieka, nie ma głębi które byłyby głębsze niż jego tęsknoty, nie ma przestworzy szerzej otwartych niż przestrzeń jego ducha, nie ma słońca, które by jaśniej oświecało niż słońce jego prawdy.
Natura nie czyni niczego na próżno. Większość ludzi jest niezdolna do samotności, ponieważ są albo zbyt puste, albo zbyt ciężkie na duchu. Człowiek jest częścią natury i jej nie pokona.
Wydaje się, że nie udała się naturzepróba ukształtowania na ziemi stworzenia myślącego.
Żołędzie pełne i białe, przyszłe lato doskonałe.
Natura jest nieskończenie podzielonym Bogiem.
Gdy nie wymrozi zima, sierpień zbierać co nie ma.
W kwietniu, gdy pszczoła jeszcze nie ruchliwa,mokra wiosna zwykle bywa.
Luty, gdy wiatrów i mrozów nie daje, sprowadzi rok słotny i nieurodzaje.
Ludzie czasami zapominają, że to, co dla nas jest jedynie pogodą za oknem, dla natury jest życiem. Wiatr, deszcz, słońce - wszystko to, co dla nas jest pewnego rodzaju 'codziennością', dla niej jest natomiast istnieniem.
Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?
