Człowiek nawet w najpiękniejszych snach nigdy nie mógł znaleźć nic lepszego od przyrody.
Kiedy w marcu deszczu wiele, nieurodzaj zboża ściele.
Jakże ważne jest dla nas, żebyśmy rozumieli język przyrody, by natura była dla nas czymś innym niż martwym słownikiem. W naturze jest człowiek; musi ona żyć dla naszej duszy; musi ona być nieskończoną objawieniem dla nas. Musimy nauczyć się w niej rozumieć ducha.
Czasem między ostem i pokrzywami lilia rośnie.
Gdy świnie przeklinają się nawzajem, mówią może: ty człowieku!
Dąb się powalił, a trzcina została.
Gdy odkryłem, jak piękna jest natura, poczułem, jak bardzo jestem do niej związany. Każda kropla rosy na bladym świcie, każdy szelest liśćmi na wietrze, to melodia, która gra w moim sercu.
Gdzie drzewo padnie, tam też leżeć będzie.
Vox clamantis in desertogłos wołającego na pustyni.
A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?
