Człowiek, który zna samego siebie, jest prawdziwie oświecony. Ten, kto zna innych, jest mądry. Ten, kto zna siebie, jest przebudzony.
Ludzie, którzy nauczyli się prowadzić życie w stanie flow, nieważne gdzie są i co robią, mają wewnętrzną siłę. Wszędzie dają z siebie to co najlepsze.
Nie należy się zbytnio bać życia. Przecież żaden z nas nie wyjdzie z niego żywy.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
Najważniejszym zadaniem człowieka jest zrozumieć istotę prawdziwego piękna. To, co jest piękne, nie jest związane z naszym ciałem, naszym wymiarem fizycznym, ale z naszym duchem, z naszą duszą.
Dobry człowiek nie jest tym, który nie ma wad, ale tym, który pracuje nad nimi, by dążyć do swojej najlepszej wersji. Każdego dnia jest kolejną szansą na poprawę i naukę. To jest prawdziwa siła i moc dobrego człowieka.
Jest tylko jeden sposób, aby otrzymać od innych szacunek: nie próbować być kimś innym. Bądź sobą i nie pozwól nikomu się na to zaprzeczyć.
Osoba, która podąża za tłumem, zazwyczaj nie pójdzie dalej niż tłum. Osoba, która chodzi sama, może znaleźć się w miejscach, których nikt wcześniej nie widział.
Świat jest piękny, a zasługą tego są ludzie. Dla niektórych to jest zupełnie nie do zrozumienia, ale na szczęście są i tacy, którzy rozumieją. Czasami, kiedy mówimy o ludziach, nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele dla nas znaczą. Często to zrozumienie przychodzi zbyt późno.
Człowiek zawsze ceni to, co wysoko, do czego trudno dojść. Pracuje, męczy się, pokonuje, dąży, nie ustaje. A gdy już osiągnie? Zza gór, zza granic, zza zasłon dymów, pojawia się coś jeszcze, coś dalekiego. I znów podąża.
