Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.
Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.
Sztuka to nie rzemiosło. Ten, kto z talentu swojego uczynił rzemiosło, ten sam ma tylko talent, ale nie jest to artysta. Sztuka wymaga charakteru.
To, co sprawia, że jesteśmy mocni, to nie to, co mamy na zewnątrz, ale to, co jest w nas. Siła charakteru, siła ducha, siła serca.
Wielka sztuka nie tkwi w byciu w stanie, ale w umiejętności wyboru. W przyjmowaniu nie tego, co się ma, ale tego, czego się pragnie.
Oto jest pytanie, które zadaję sobie każdego ranka: czy dzisiaj chcę żyć? I w lesie, wśród zielonych drzew, moja odpowiedź zawsze brzmi: Tak. Ale pytanie pozostaje bez odpowiedzi, kiedy myślę o tych, których już nie ma. O tych, którzy, tak jak ja, powinni zdychać wśród kwiatów, która mają być już tylko wspomnieniem.
Jestem tym, kim jestem. Osoby dojrzewają, ale nie zmieniają swojego prawdziwego 'ja'. Taki jestem, jaki jestem i nie chcę być inny.
Nie ma bardziej zagubionej rzeczy na świecie, niż serce człowieka. W szarości dnia potrafi porzucić wszystko, co kiedykolwiek kochało i żyło, zostawiając w tyle tylko cień tego, kim kiedyś było.
Niektórzy ludzie przychodzą do naszego życia tylko po to, aby nauczyć nas, jak żyć bez nich. A niektórzy zostają, dając nam powód, by nauczyć się, jak żyć dla nich.
Naszym głównym celem w życiu jest stać się tymi, którymi naprawdę jesteśmy. Rozwijaj swój talent, nie pozwól nikomu narzucić Tobie, kim powinieneś być. Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Powinniśmy ten fakt szanować i dążyć do rozkwitu naszej prawdziwej istoty.
