Są na świecie rzeczy, które widzi się tylko oczyma duszy. Najmniejsze z nich są cenniejsze od tych, które można zważyć.
Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.
Nikt nie jest dostatecznie mądry, by doradzać nam we wszystkim, ale każdy z nas jest na tyle głupi, by chcieć radzić innym we wszystkim.
Ludzie nie mają pojęcia o swojej prawdziwej naturze. Jesteśmy tacy, jakimi nas widzą inni. Nasze cechy nie zależą od nas, ale od naszego otoczenia.
Ludzie są jak szyby w oknach: świecą, dopóki słońce świeci, ale gdy zapada mrok, ich prawdziwe piękno zostaje objawione tylko, jeśli wewnątrz znajduje się światło.
Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.
Kiedy naprawdę kochasz, kiedy naprawdę obchodzi Cię los drugiego człowieka, jesteś w stanie zrobić dla niego więcej niż zrobiłbyś dla siebie samego.
Nie ma na świecie takiego człowieka, którego by szczęściło stale i zawsze, ponieważ szczęście jest jak malowanie; trzeba je nakładać na siebie warstwami, aby było widoczne dla innych
To, co sprawia, że jesteśmy mocni, to nie to, co mamy na zewnątrz, ale to, co jest w nas. Siła charakteru, siła ducha, siła serca.
Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.
