Cytat o osobowości Marii Skłodowskiej-Curie

 Nie można wprowadzić nikogo w stan szczęścia, jeżeli ten ktoś, choćby w najmniejszym stopniu, nie zaznał jego osobiście. Wszak i szczęścia nie można dać, jak ręką. To musi wytrysnąć spoza wszystkiego, z nas samych.

 Siła charakteru człowieka nie polega na tym, by nie upadać, ale na tym, by po każdym upadku potrafić wstać i iść dalej.

 Dopóki żyjemy, zawsze możemy powiedzieć, co jest najważniejsze dla nas. To jest to, co zawsze jasno widzimy, to jest to, co nam najbardziej na sercu. Trzeba tylko umieć tego posłuchać.

 Sześć set siedemdziesiąt siedem osób może mieć te same cechy, ale każda z nich będzie indywidualna. Wszystko, co jest stworzone na podobieństwo i według obrazu, jest unikalne, niepowtarzalne. Stąd wynika cała dysproporcja, całe niespełnienie, cała tragedia osoby.

 Są tacy ludzie, którzy nie potrafią zrozumieć, że inna osoba może myśleć inaczej, a jednak pozostać uczciwa. Dla nich różnica zdań jest zwyczajną zdradą.

 Człowiek zawsze ceni to, co wysoko, do czego trudno dojść. Pracuje, męczy się, pokonuje, dąży, nie ustaje. A gdy już osiągnie? Zza gór, zza granic, zza zasłon dymów, pojawia się coś jeszcze, coś dalekiego. I znów podąża.

 Człowiek jest tym, co myśli przez cały dzień. Jakie są jego dominujące myśli, takim staje się jego życie. Dlatego ważne jest, aby zawsze myśleć pozytywnie, z nadzieją i optymizmem, bo to tworzy naszą rzeczywistość.

 Stwórca, kiedy robił człowieka, wdzięknym go uczynił i nadał mu moc. Potem, dodawszy mu mądrość i umiejętność do zrozumienia prawdy, jedynie nie odsłonił mu tajemnicy bytu. Tak właśnie został stworzony człowiek, równocześnie piękny i niewygodny.

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.

 Często myślimy o życiu jak o walce, ale to nie jest prawda. Życie, to grę, gdzie każda osoba pełni rolę, której nie może znać do końca. Wszystko co możemy zrobić, to grać najlepiej jak potrafimy.