Praca to fundament całego życia społecznego. Bez niej nie ma nauki, sztuki, religii, polityki, społeczeństwa, mężczyzn, kobiet, ludzi.
Praca bez miłości wydaje się drudzy. Ale kiedy kochasz to, co robisz, stajesz się świadkiem cudu, że każdy poranek znajdujesz radość, jakie daje życie.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Twórczość to nie hobby, to nie mydlenie figurek, ale najważniejsza rzecz, którą robisz w życiu pracując na pełny etat. Twórczość to praca.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Twoja praca będzie stanowić znaczną część twojego życia, a jedyny sposób na prawdziwe zadowolenie z nauki, jest zrobienie tego, co uważasz za wielką pracę. A jedynym sposobem na zrobienie wielkiej pracy jest kochanie tego, co robisz.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w życiu. Zamiast traktować ją jako konieczność, traktuj ją jako przyjemność i satysfakcję.
Kiedy ludzie mówią mi, że jestem szczęśliwiec bo tak dobrze mi idzie w pracy, odpowiadam im: 'im więcej pracuję, tym więcej mam szczęścia'.
Satysfakcję z pracy dają dwa czynniki. Pierwszy to możliwość zobaczenia efektów naszej pracy. Drugi to poczucie, że nasze działanie ma sens.
Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.
