Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.
Nie znamy magii, która by przekształciła złotówki w aktywa. Droga do osiągnięcia sukcesu prowadzi przez ciężką pracę, wytrwałość i frustracje.
Praca to największa, najważniejsza i najtrwalsza część naszego życia, a szczęście zależy od zadowolenia, które nam daje. Praca jest najważniejszym narzędziem kształcenia charakteru.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
Każdy, kogo kochasz, zasługuje, by przynajmniej raz w tygodniu jedliśmy kolację przy świecach, niezależnie od tego, czy masz rodzinę, czy nie. Nie pracuj tak dużo, że zapominasz o tym, co jest ważne.
Praca nie jest karą, jest błogosławieństwem. To szczęście, że możemy pracować. Mądrej głowie dość dwie ręce pracy.
Praca zbyt często sprawia, że zapominamy o trzech rzeczach: o tym skąd przyszliśmy, dokąd idziemy i przede wszystkim kim jesteśmy.
Nie ma rzeczy prawdziwie wielkich, które mogłyby zostać wykonane przez jednego człowieka, jeżeli nawet całe jego życie będzie poświęcone tej pracy.
Praca, która nie przynosi zadośćuczynienia, jest niewolnictwem, najgorszym rodzajem niewolnictwa. Przyjemności trzeba szukać tam, gdzie wykonuje się swój obowiązek, a nie poza nim.
Praca jest czynnością tak naturalną, jak bieg rzeki czy tańczące liście na drzewie. To miejsce, gdzie umysł siada i zaczyna pracować swoimi rękoma. To biurko, na którym tańczą ręce, zamarznięte w jednym położeniu, ale myślące o wielu rzeczach. Praca to jest to miejsce, gdzie umysł, ciało i serce łączą się w harmonijną symfonię.
