Praca nie jest czymś, co powinniśmy obawiać się. To siła i pasja, która prowadzi do największych osiągnieć, poczucia spełnienia i największych zadowoleń w życiu.
Praca nie jest czymś, co musisz robić, kiedy nie możesz być na rybach. To wielki dar, wielka nagroda. To twoja szansa. Więc na miłość boską, przestań marudzić i mówić, że nie sprawia ci przyjemności. To najlepsza zabawa, jaką kiedykolwiek dostaniesz, póki jeszcze będziesz mógł chodzić na dwie nogi.
Praca daje człowiekowi nie tylko chleb, ale też godność, poczucie wartości, możliwość realizacji. Bez pracy człowiek jest jak ptak bez skrzydeł.
Praca ciężka i trud, to nie kara, to jedna z najcenniejszych umiejętności życiowych. Bez poznania trudu pracy, tracimy zdolność docenienia jej wartości.
Pracy nie da się ukochać. Można ją tylko dobrze robić. A żeby ją dobrze robić, trzeba ją zrozumieć.
Praca jest najwięcej ceniona i najmniej ceniona ze wszystkich form aktywności człowieka. Wymaga to od nas wiele poświęceń, ale z drugiej strony daje nam poczucie spełnienia, ułatwia nam przeżyć życie na własnych zasadach.
Praca jest najbardziej naturalnym zwierciadłem naszej osobowości, jest jedynym równie powszechnym i skutecznym środkiem określania naszej wartości społecznej, jak narodowość, płeć czy wiek. Gdy pracujemy, dajemy coś od siebie, nie tylko w zamian za otrzymywane korzyści, ale jako wyraz naszej tożsamości.
Nie oglądaj się za siebie, idź do przodu. Pracuj i nie trac czasu na to, co było, bo to nie wróci. Żyj teraz i tu. Poświęcaj swój czas i energię na teraźniejszość, bo tylko ona jest dla ciebie ważna i prawdziwa.
Praca nie uśmierca. Niepracowanie uśmierca. Kiedy nagle zostajemy pociągnięci na bok i nie mamy złudzenia, że robimy coś strasznie ważnego – bardzo szybko stajemy się starymi, spróchniałymi i śmiertelnymi. Praca to sekwencja. Praca to rytm.
Praca daje człowiekowi nie tylko środki do życia, ale i odwagę, poczucie godności. Większość dużych rzeczy osiągniętych przez ludzi to wynik ciężkiej pracy.
