Praca jest zaszczytem, nie karą. To sposób na spełnienie i osiągnięcie. To znalezienie naszej wartości, godności, naszej istoty w świecie. To korzyść dla nas samych i dla wszystkich. To błogosławieństwo Boże, a nie próba człowieka.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Praca bez miłości sprawia, że jesteśmy niewolnikami. Nieważne, czy pijesz szampana w pięknej willi, czy pijeszkową bimbrę pod mostem. Alkohol jest tym samym. Praca, którą wykonujemy bez miłości, jest niewolą.
Pracuj tak, jakbyś miał żyć wiecznie, żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro.
Praca bez miłości wydaje się karą, a z miłością staje się przyjemnością. Każdy powinien wykonywać swój zawód z pasją i zaangażowaniem, bo wtedy nawet najtrudniejsze zadania staną się łatwe.
Praca jest czymś więcej niż tylko środkiem do utrzymania. Od niej zależy nasze poczucie bezpieczeństwa, nasze poczucie własnej wartości, nasze relacje z innymi ludźmi i nasze zdolności do radzenia sobie ze stresem i problemami
Cenię sobie wartość ciężkiej pracy i determinacji. Nie ma skrótów do prawdziwego sukcesu, wszystko zależy od dyscypliny, wysiłku i nieustępliwości.
Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.
Praca nie jest czymś z czego powinniśmy uciekać. Przeciwnie, powinniśmy z ufnością podążać w stronę możliwości jakie praca nam daje. Praca to fundament naszego rozwoju, to ona stanowi początek naszych osiągnięć w życiu.
Zadowolenie klienta, rozwój pracownika i zysk, są dla nas ważne, ale w pierwszym rzędzie zawsze stawiamy klienta - gdyż to on daje nam pracę.
