Praca jest najważniejsza. Bez pracy nie ma żadnej organizacji, nie ma wynagrodzenia, nie ma państwa. Praca to podstawa każdej działalności człowieka. Bez pracy człowiek jest niczym.
Praca stanowi o duchu człowieka. Przez harówkę człowiek dowiaduje się, co znaczy być człowiekiem. Przecież tylko poprzez pracę, poprzez rozwijanie naszych talentów i umiejętności, stajemy się w pełni sobą.
Praca od pobudek serca jest najwyższą formą realizacji człowieka, ponieważ poczucie, że jest się potrzebnym i że przyczynia się do poprawy społeczeństwa, jest o wiele bardziej satysfakcjonujące.”
Nie ma takiej rzeczy jak zbyt wiele pracy, jest tylko zbyt mało czasu. Największą satysfakcją jest zobaczyć efekty swojej pracy, a doświadczenie to to, co zdobywasz, gdy nie dostajesz tego, czego chcesz.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Praca jest wyrazem naszego wewnętrznego mocarstwa, naszej chęci zdobywania, naszej nieustannej walki o lepsze jutro. To ona buduje fundament, na którym wznosimy budowle naszych sukcesów.
Praca naucza dyscypliny, rozwija nasze umiejętności, pozwala odkrywać nowe pasje, daje poczucie spełnienia i niezależności. Jest to coś, co nadaje sens naszemu życiu i pozwala nam nieustannie się rozwijać.
Znajdź coś, co kochasz robić, a nigdy więcej nie będziesz musiał pracować w życiu. To jest prawdziwa pasja, która nie jest pracą, ale przyjemnością.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.
Sukces zwykle przychodzi do tych, którzy są zbyt zajęci, żeby go po prostu szukać.
