Praca prawdopodobnie zapełni połowę twojego życia, więc najlepiej jest, gdy jesteś naprawdę zadowolony z tego, co robisz. A jedynym sposobem na zadowolenie z tego, co robisz, jest uwielbianie tego, co robisz.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Praca nie jest czymś przeciwnym harmonii życia. Pracować - to żyć, to nie tylko zdobywać środki do życia, ale i samo życie.
Praca powinna być w życiu czymś więcej, niż tylko środkiem do życia. Powinna być powołaniem. Jeżeli ktoś pracuje tylko dla pieniędzy, nigdy ich nie zarobi, ale jeśli kocha to, co robi, a pieniądze są tylko efektem ubocznym, to można dojść do prawdziwego sukcesu.
Praca nie jest czymś, co musimy robić, aby przeżyć, ale pewnym rodzajem poszukiwań - poszukiwań dobrego, ważnego i prawdziwego życia. Najważniejsze nie jest to, co nas czeka, ale to, w co sami się przekształcamy.
Pracuj tak, jakbyś nie potrzebował pieniędzy. Miłuj tak, jakbyś nigdy nie doświadczył bólu. Tańcz, jakby nikt nie patrzył. To jest droga do szczęścia.
Kiedy kochasz coś, co robisz, nie musisz pracować ani dnia w swoim życiu. Pasja jest tym, co napędza nas do wstania rano i święcenia poświęcenia temu, co kochamy.
Praca kocha myśl, a najbardziej myśl, która była już na początku czynem. Najlepsza praca to taka, która przychodzi sama. Taka, która przeróżnymi drogami wchodzi do człowieka i nie daje mu spokoju.
Praca nie jest czymś, co powinno zabierać twoje życie. To powinno być coś, co dodaje wartości do twojego życia. Bez prawdziwej pasji i zadowolenia z tego, co robisz, trudno jest odnaleźć prawdziwe spełnienie.
Praca, która cieszy, to zasługa szczęścia. Ale praca, która daje satysfakcję, to zasługa umiejętności.
