"Nie ważne jak ciężko jesteś ranny, póki żyjesz, masz nadzieję."

 Prawda jest jak sztuka. Nie jest to rzecz, którą można zdobyć i trzymać, ale zawsze jest to, co widzisz, kiedy spojrzysz na świat.

 Człowiek, który nie umie cierpieć, nie poznaje prawdy: prawdziwa jest tylko hańba, prawdziwa jest tylko śmierć.

 Prawda jest jedna, nie ma prawd dla poszczególnych ludzi czy grup społecznych.

 Uznaliśmy prawdę za bóstwo a teraz okazuje się, że jest to bóstwo które ma tylko jedno oko. A więc że jest ono tylko półbogiem, bogiem z jednym okiem: czy nie jesteśmy gotowi do tego, aby się z nim pożegnać?

 Nigdy nie oszukuj siebie, zamiast tego zrozum to: trudność i ból wiedzy prawdy wynagradza uwolnienie się od kłamstwa.

 Czasem prawda jest tak niewygodna, że lepiej z nią przestać korespondować. W końcu prawda nie jest czymś, co można posiadać na wyłączność.

 Mimo że zawsze traktujemy prawdę jako coś absolutnego, to jest jedynie zjawiskiem, które zależy od naszych zasobów umysłowych. Nasz umysł nie poznaje prawdy, lecz ją tworzy.

 Nie można nigdy dojść do prawdy, jeśli nie jest się gotowym na to, że mnóstwo rzeczy, które do tej pory uważaliśmy za oczywiste i niepodważalne, okaże się niesłuszne i błędne.

 Prawda jest jak słońce, można na nią spojrzeć tylko przez ciemne okulary, inaczej oślepnie.

 Cienie kłamstwa są tylko wtedy długie, kiedy stoi nisko słońce prawdy.