Często ludzie wchodzą w życie innych tylko po to, by zostawić w nim swoje śmieci. Pamiętaj, prawda jest taka, że nikt nie jest wart twoich łez, a ten, kto jest ich wart, nie każe ci płakać.
Człowiek zawsze powinien trzymać prawdę za rękę, nawet jeśli przewiduje, że się na nim potknie, wytopić ją z błota, choćby upadł, zlizać z podłogi, do ostatniej kruszyny.
Prawda jest zawsze niezniszczalna. Zjawia się zawsze na końcu, po wszystkim innym, czego ludzie próbują zasłonić. Klucz do zrozumienia wszystkiego leży w prawdzie, czystej i niewinnego.
Człowiek, który zbyt wiele kłamie, sam zapomina, co jest prawdą. W końcu zaczyna wierzyć w swoje własne kłamstwa i nie może odróżnić prawdy od kłamstwa.
Jeżeli mamy moc, której pragniemy dla siebie, nie bójmy się przemienić naszych marzeń w rzeczywistość, aby znaleźć coś, co jest prawdziwe, a nie tylko to, co jest dokładne.
Nie o to chodzi, żeby prawda była pośrodku. Prawda jest tylko jedna, zgodnie z definicją. Albo jest, albo jej nie ma.
Czasami prawda jest tak odległa od naszej codzienności, że nie możemy do niej dotrzeć mimo naszych najlepszych wysiłków. A mimo to, prawda jest jedynym źródłem, które może nas uwolnić od iluzji, które nas zniewalają.
Twój obowiązek jest mówić jak masz co powiedzieć, a nie gdy masz coś do powiedzenia. To jest prawdziwe, nieodłączne znaczenie prawdy.
Prawda zawsze wydaje się klamstwem dla tego, kto żyje w świecie iluzji. Prawda nie jest ani piękna, ani brzydka. Prawda jest prawdą. A my musimy nauczyć się akceptować prawdę taką, jaka jest.
Życie jest zbyt krótkie, abyśmy spędzali je na udawaniu, że jesteśmy kimś innym, a prawda jest zbyt cenna, abyśmy jej nie doceniali. Nakłanianie innych do prawdy, to jak podawanie im tchu, który ożywia ducha.
