Najstraszniejsze nie są koszmary,
a sny otwierające w nas zamknięte drzwi.
Prawda jest jak poezja. I większość ludzi nienawidzi poezji.
Prawda dociera do nas powoli, bo inaczej mogłaby zabić.
Nienawidzę morderców, na przykład, ale kto może powiedzieć, co by się ze mną stało, gdybym wypadł ze slepych okien na radzieckie bagnety. Przeznaczenie jest tajemnicą, nienawidzę morderców, ale… kocham prawdę
Prawda, onej zaiste, prawdziwej prawdy, ni jest rzeczą, ’cóżby forma języka była umiarkowana, wedle właściwości języka, dążąca zaobiecać klasyfikowanie zaistniałości.
Prawda jest jak sztuka. Nie jest to rzecz, którą można zdobyć i trzymać, ale zawsze jest to, co widzisz, kiedy spojrzysz na świat.
Śmiech i dobre słowa, to rzeczy, które nie kosztują, a mogą przynieść wiele szczęścia. Bo prawda jest taka, że szczęście nie polega na posiadaniu, ale na umiejętności cieszenia się tym, co mamy.
Prawda zawsze wychodzi na wierzch, dlatego zaraz musi dawać nura.
Druzgocąca prawda ginie, gdy zostanie rozpoznana.
Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.
