Prawda według Jana Pawła II

 Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.

 Rozważanie prawdy zawsze jest trudne, ale już jej prononowanie może być niemal niemożliwe. Prawda jest jak słońce. Jej światło jest tak silne, że zasłania wszystko inne.

 Prawda jest jak poezja. A większość ludzi nienawidzi poezji.

 Powiedz prawdę, a będziesz tak pewien siebie, że nie będziesz musiał uciekać. Potrafisz stawić czoła wszystkiemu, co może przydarzyć się na ziemi.

 Prawda jest jedna, ale nie zawsze jest ona miła, przyjemna lub łatwa do przyjęcia. Czasami prawda bywa trudna, bolesna, a jednak pozostaje prawdą.

 Prawda wydaje się zbyt prosta dla tych, którzy wolą komplikacje. Najlepiej ją odkryć samodzielnie, a nie wierzyć komuś na słowo. Dzisiejszy świat jest pełen półprawd i kłamstw, dlatego tak ważne jest, aby szukać prawdziwej prawdy, niezależnie jak bolesna bywa.

 Istnieją rzeczy, które wiemy, że są prawdziwe. Istnieją rzeczy, które wiemy, że są fałszywe. Istnieją rzeczy, które są prawdziwe, a my nie wiemy, że są prawdziwe.

 Prawda wciąż jest prawdą, nawet jeśli nikt w nią nie wierzy. Kłamstwo jest nadal kłamstwem, nawet jeśli wszyscy w nie wierzą.

 Niejednokrotnie pomija się prawdę, ponieważ jest ona zbyt prosta. Ludzie nie wierzą, że proste rzeczy mogą być genialne. Prawda jest przecież jak powietrze, mimo że nie widzimy go, to jest wszędzie i bez niego nie bylibyśmy w stanie żyć.

 Prawda nie kształtuje ludzi ale ludzie kształtują prawdę.