Prawda według Jana Pawła II

 Najtrudniejszą rzeczą na świecie jest mówić myśląco, jasno i jednocześnie zrozumiale. To, co w prawdzie ważne, twórcy wymyślają na nowo.

 Prawda jest jak lew. Nie trzeba jej bronić. Wypuść ją, a obroni się sama.

 Prawda jest bowiem zawsze konkretna, podczas gdy kłamstwo jest ogromnie abstrakcyjne. Wobec tego, czyż nie jest prawdą, że kłamstwo jest zawsze proste?

 Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.

 Nigdy nie pamiętaj kłamstwa, które powiedziałeś, jeśli zawsze mówisz prawdę. Wówczas nie musisz się niczego obawiać.

 Kto by tam czytał gazety. Nie po to są gazety, żeby prawdy się z nich dowiadywać.

 Sztuka to kłamstwo, które pozwala uświadomić sobie prawdę.

 Czasem, mówiąc prawdę, trzeba znać jej granice. Nie cała prawda o nas samych jest dobra dla nas. Czasem lepiej jest nie mówić wszystkiego.

 Wszystkie prawdy przechodzą przez trzy fazy. Początkowo są wyśmiewane. Następnie są gwałtownie sprzeciwiane. Na końcu są akceptowane jako oczywiste.

 Największą pokusą naszych czasów jest pokusa, żeby wierzyć, że to, co jest nieprawdziwe, jest prawdziwe, że to, co jest złe, jest dobre. To jest największa pokusa naszych czasów, to jest największa tragedia ludzkiego życia.