Porywające spojrzenie na prawdę

 Prawda, jaką szuka teatr, nie jest prawdą codzienną. Jest to prawda odkryta w momentach najgłębszego drżenia, prawda, która nas poraża, przeraża.

 Oczekując ciepła drugiej osoby, niekiedy można zamarznąć.

 Tyle jest prawd, ile ludzi. Nie ma jednej prawdy, nigdy jej nie znajdziesz.

 Sztuka to kłamstwo, które pozwala uświadomić sobie prawdę.

 Prawda zawsze jest groźna. Prawda całego bytu, jej zamysł i cel, dla człowieka są zawsze straszne i przerażające. Przyjaźń z prawdą oznacza, najgłębszy gatunku samotności, lecz niezbędną do bycia autentycznym.

 Prawda jest jak słońce. Można ją zamknąć za czasem w pudełku, ale zawsze na nowo ucieka i znowu świeci.

 Człowiek jest istotą, która może przyzwyczaić się do wszystkiego, i uważa to też za jeden z najpiękniejszych darów natury. Może przyzwyczaić się do prawdy, a nawet do kłamstwa.

 Cienie kłamstwa są tylko wtedy długie, kiedy stoi nisko słońce prawdy.

 Dawno zrozumiałam, że jeśli chce się zdobyć czyjeś zaufanie i szacunek, to trzeba być prawdziwym.

 Ja mogę się mylić, ale na pewno nie mogę mówić nieprawdy. To, co myślę, to ja mówię.