Moc prawdy

 Człowiek, który zbyt wiele kłamie, sam zapomina, co jest prawdą. W końcu zaczyna wierzyć w swoje własne kłamstwa i nie może odróżnić prawdy od kłamstwa.

 Głupstwo zawsze podąża najkrótszą drogą, a prawda - najdłuższą. Prawda jest zawsze powolna. To jest jedna z jej cech charakterystycznych. Nigdy nie spieszy się, nigdy się nie spóźnia.

 Prawda zawsze leży po środku, niestety, na przecięciu dwóch kłamstw. To coś więcej niż suma dwóch kłamstw. To coś mniej nawet, bo prawda zawsze jest okrutna.

 Czasem życie w kłamstwie jest łatwiejsze niż stawienie czoła prawdzie.

 Z dala od nieznajomych ludzi człowiek ma dość własnych kłamstw, a blisko - dość cudzych prawd.

 Policjanci zwykle tracą orientację wobec prawdy. W końcu nieczęsto ją słyszą.

 Głęboko wierzę, że prawda jest najważniejszą kwestią dla człowieka, a jednak rozmawia się o niej bardzo niewiele. Jest to najtrudniejsze pytanie, ale my w ogóle go nie poruszamy.

 Może uczciwiej byłoby wyznać całą prawdę, zamiast uciekać za parawan lęków i obaw?

 Cóż, półprawda jest najlepszą przyjaciółką kłamstwa.

 Nie potrafimy
smakować życia, jakie jest, bo jego zwyczajność przegrywa z oglądaną codziennie obietnicą życia,
jakie mogłoby być.