W każdej minucie, z każdym krokiem, z każdym tchem, z każdym biciem serca coś w nas umiera. Życie to ciągłe, niekończące się umieranie.
Przemijanie nie jest końcem, ale nowym początkiem. Tak jak dzień ustępuje miejsca nocy, a potem znowu powraca, przemijać znaczy dawać początek czemuś nowemu.
Przemijanie to smutny, ale zarazem piękny aspekt życia. Każda chwila ulatuje w przeszłość, płynie jak woda, zadziwia swoim nieuchwytnym żarem. Uczmy się cieszyć tym, co jest tu i teraz, bo przyszłość jest tylko marzeniem, a przeszłość wspomnieniem.
Czego od czasu do czasu należy przerwać śpiewanie choćby zasłużonej pieśni. Bo pieśń się starzeje, już nie to mówi, co mówiła na początku.
Niech no tylko minie czas, a wszystko przeminie. Tylko go pokonać - i od razu jesteś wolny. Wolny od cierpienia przemijania.
Stwierdzam fakt że już jestem, przynależność do świata przemijającego. Czasem wracam na sam początek rzeczy, żeby zrozumieć, oraz zrozumieć koniec. Wszystko ma swój początek, przemijanie i koniec.
Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...
Nie możemy zatrzymać czasu, on nieustannie idzie naprzód. Każda chwila to część naszego losu, przyczyniająca się do kształtowania naszej przyszłości. Każdy dzień, każda sekunda, jest cenne. Pamiętajmy, że nigdy nie ma żadnej gwarancji, że dostaniemy kolejny.
Czas, który rzuca swój zwodniczy cień na to co nadchodzi, nie jest rzeczywistym przemijającym czasem, lecz jedynie lustrzanym odbiciem. Tak, czas jest lustrem.
Czas ucieka, nieubłaganie, jak woda przez palce. A my, chcąc go zatrzymać, gubimy drobinki życia, które nam pozostawia. Chwile, które minęły, stają się cieniem, jedynie wspomnieniem, które z każdą sekundą staje się coraz bardziej niewyraźne.
