Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej
płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka
obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji.
Nie bój się śmierci, bój się niezdecydowanego życia. Nie tracisz dni, które mijają, tylko ten jeden dzień jest ci dany na raz.
Czas jest strzałą zegara, smaganą aż do końca. Nie ma czekania. Każda chwila jest ważna. Każde dzwonienie jest ostatnie, a powtarzalność nie znaczy, że coś powraca. To tylko cykl, jak dzień po nocy - wschód po zachodzie słonca.
Lecz kiedy me wyrazy, chciałem odczytać znów, dojrzałem w listku skazy, nie mogłem dostrzec słów.
Pewne rzeczy miały to do siebie, że po prostu się nie zmieniały.
Czas jest rzeką, która porywa, ale jednocześnie jest thing, którym płyniemy. Przemijanie to przypomnienie o tym, że wszystko jest chwilowe, że nic nie jest na stałe. Wszystko, co znamy, co kochamy, co cieszy nasze oczy, co porusza nasze serca, prędzej czy później przeminie.
Czasami musisz spojrzeć wstecz, zanim zobaczysz cokolwiek przed sobą.
To, co przemija, jest zawsze piękne. Prawda, błądząc po świecie, staje się kamuflażem. Tylko błąd jest szczerze brzydki. Obnażony błąd jest wprost straszny a przelotny jest często wulgarnie piękny.
Wszystko przemija, podobno, ale nade wszystko przemija poczestunek, niestety.
Ja od czasu przemijam, bo oddechem się karmię. On zawsze młody, to ja jestem starzec. Z nim jest razem i mój kres i początek.
