- Lubię żyć tak, jakby to była ostatnia dana mi ...

 Babcia jest trochę rodzicem, trochę nauczycielem i trochę najlepszym przyjacielem.

 Przyjaźń zaczyna się tam, gdzie kończą się pieniądze. Przyjacielem nazywam tego, kto zostaje przy mnie, gdy zaczynają się moje kłopoty.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, który wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.

 Nie patrz na przyjaciela przez prizmat jego wad, bo dostrzeżesz wtedy tylko jego słabe strony. Spostrzegaj w nim to co najlepsze, bo prawdziwa przyjaźń to sztuka akceptacji człowieka takim jakim jest.

 Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.

 Fałszywi przyjaciele wierzą w plotki. Prawdziwi przyjaciele wierzą w ciebie.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, obok którego możemy milczeć, nie czując przy tym dyskomfortu. Nie potrzeba ciągłych rozmów i słów, aby utrzymać tę relację. Najważniejsze są chwile, kiedy mimo braku słów rozumiemy się bezbłędnie.

 Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.

 Przyjaźń, podobnie jak jedność, zaczyna się od siebie. Jeśli nie jesteś w stanie życzliwości dla siebie, nie będziesz potrafił jej okazać innym. Przyjaźń zaczyna się od samodoskonalenia, od zrozumienia siebie, od akceptacji siebie. A potem jesteś w stanie otworzyć się na innych, przyjąć ich takimi, jakimi są, pokazać im życzliwość, która jest prawdziwa, a nie zależy od tego, co zyskasz w zamian.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, który wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.