- Lubię żyć tak, jakby to była ostatnia dana mi chwila - mówiła Miriam - dlatego wszystko wydaje mi się takie piękne. Siedzę tu z tobą, piję wino i zaczynam nabierać sił. Wyobrażam sobie, że chwile takie jak ta ktoś utrwala na jakimś obrazie...
Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie.
Dobrze, że nie ma człowieka bez wad, bo taki człowiek nie miałby też przyjaciół.
Chcę, by mój świat był twoim,
a twój moim. Na tym polega przyjaźń.
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdamy sobie z niej sprawy dopóki ona nie zniknie.
Gdzie się myśli nie zgodzą, tam przyjaźń dziurawa.
Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto cię rozumie, nawet gdy nie mówisz żadnego słowa. Czuje, kiedy masz kłopoty, nawet gdy jesteś kilometrami od niego. Wie, kiedy jesteś szczęśliwy, nawet nie widząc twojego uśmiechu. To prawdziwa magia przyjaźni.
Po to są właśnie najlepsi przyjaciele. Tak właśnie postępują. Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.
Większość przyjaźni nie urywa się, tylko więdnie.
Przyjaźń jest jedynym cementem, który zawsze będzie trzymać świat razem. Kiedy jesteśmy opuszczeni, kiedy czujemy się samotni i może nawet zdradzeni, przyjaźń jest jednym lekarstwem, którym możemy się pocieszyć.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach, to ciche porozumienie, ciche jednocześnie oparcie się na wzajemnej ufności cennego niż złoto.
