Prawdziwy przyjaciel wnosi więcej w nasze szczęście niż tysiąc wrogów w nasze nieszczęście.
Przyjaciel to osoba, której możemy powierzyć całą pewność siebie, kogoś, komu możemy zdradzić nasze ciche niepowodzenia, kogoś, kto doskonale rozumie pendolino w zegarku naszego życia.
Lepsza przyjaźń jednego człowieka rozumnego niż wszystkich głupców.
Przyjaciel to ktoś, kto zna melodię twojego serca i jest w stanie zagrać ją na nowo, gdy ty o niej zapomniałeś.
Przyjazień to nie tylko odkrywanie wspólnych zainteresowań, to także razem dostrzegać i podziwiać to samo w innych.
Przyjaźń to coś więcej niż zdolność do odczytywania w duszy drugiego człowieka. Przyjaźń to sztuka budowania zaufania, poczucia bliskości, zrozumienia. To nieustanne odkrywanie nowych stron osobowości przyjaciela, odkrywanie, które przynosi radość, daje poczucie bezpieczeństwa. Przyjaźń to jak muzyka, której słuchasz cicho,tak by słyszeć siebie, ale i szum świata.
Religia Chrystusa żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni.
Przyjaźń polega na tym, że jeden zapomina, co pożyczył, a drugi nie pamięta, co pożyczył.
Przyjaźń jest jedną z najtrudniejszych rzeczy na świecie do wyjaśnienia. To nie coś, czego uczysz się w szkole. Ale jeśli nie nauczysz się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.
Przyjaciół wybierasz sobie sam. Prawdziwych przyjaciół wybiera czas.
