Nawet gdybyś dał człowiekowi
wszystkie wspaniałości świata,
nic mu to nie pomoże, jeśli nie
ma przyjaciela, któremu mógłby
o tym powiedzieć.
Dla mnie czymś cudownym na świecie
są ludzie, którzy po rozstaniu i słowach
"zostańmy przyjaciółmi" naprawdę nimi są.
Przyjaciół poznaje się w biedzie, nie w radości. Przyjaciel nie jest tym, kto nas pociesza łzami, lecz tym, kto nas uszczęśliwia prawdą.
Przyjaźń to cenny skarb, którego wartość zdaje się wzrastać z wiekiem. To jak ciepły płomień, który nigdy się nie gnuśnie, bijący prawdą i miłością, nawet gdy otaczający świat zdaje się być zimny i obojętny.
Przyjaciel w podróży lepiej, niż pieniądz posłuży.
Przyjaźń to najpiękniejsza z miłości, to miłość bez skrzydeł. Przyjaźń to coś więcej niż słowa. To gest, spojrzenie, uśmiech. Razem smutek i radość
Trzy rzeczy nie da się ukryć: kaszel, bieda i miłość. Czwartą z tych rzeczy jest przyjaźń. Przyjacielem nie staje się się od razu. Przyjaźń to nie tylko chwila zauroczenia jak w miłości, to wspólne przeżyte doświadczenia, walka z codziennością, to niekończące się opowieści wieczorami przed snem, to radość z sukcesów drugiej osoby, to wsparcie w trudnych chwilach. Przyjaźń to cennik wartości, które posiadamy.
Przyjaźń to nie tylko dzielenie radości, to przede wszystkim dzielenie smutku. Kiedy jesteśmy szczęśliwi, wszyscy chcą być naszymi przyjaciółmi, ale prawdziwy przyjaciel stanie obok nas, gdy jesteśmy najbardziej wstrząśnięci, gdy upadamy na kolana. To jest prawdziwa wartość przyjaźni.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być nieodłącznym, ale na tym, by móc się dzielić i nic nie tracić.
Przyjaźń, której nic nie ogranicza, jest największym darem losu. To najskuteczniejszy lek na wszelkie zmartwienia, najmocniejsza broń przeciwko wszelkim nieszczęściom, najcenniejszy skarb, który czeka tylko na nas, byśmy go odkryli.
