Polak, gdy głodny, to zły.

 Gościowi, który zostaje najdłużej, ginie płaszcz.

 Gdy brzezina pęka, na owies ostatnia ręka.

 Kto zabiega o dzień jutrzejszy, nie pokłada w Bogu żadnej nadziei.

 Częstokroć samą wiarą ozdrowieje chory; wiara morza osusza i przestawia góry.

 Człowiek nie anioł.

 Cóż, że otwarta przyłbica, kiedy łeb zakuty.

 Pokuta późna często próżna.

 Dzień płaci, dzień traci.

 Sen? przyjaciel leniwych.

 Z ludem zawsze licytacja: kto da więcej.