Nie mierz innych swoją miarką, bo każdy ma na swoje barki tyle, ile może udźwignąć. A gdy ktoś uważa, że pomoże drugiemu, podchodząc do życia z jego miarą, może go tylko zniszczyć.
To przysłowie przypomina nam o osobistej autonomii i różnorodności doświadczeń życiowych. Autor cytuje tradycyjne polskie przysłowie, podkreślając, że nie powinniśmy oceniać innych według naszych oczekiwań i standardów.
Daty są rodzynkami w historii.
Kto brzuch naładuje, językiem go szermuje.
Lipiec - ostatek chleba wypiec.
Prócz duszy i Boga,wszystko minie na ziemi;szczęście i niedola.
Kapłan, lekarz, wtajemniczony, wszystko to jedno jest: są ci, którzy pomagają. Lek jest ten sam: pomoc chorym.
Na pochyłe drzewo i kozy skaczą.
Nie kłóć się z głupcem, bo sprowadzi cię do swojego poziomu i pokona doświadczeniem.
Zacny to szafir przy błyszczącym złocie,gdy sprawiedliwość zostawa przy cnocie.
Gdy nadejdzie wrzesień, rolnik ma zawsze pełną kieszeń.
Szkoda sobie z jednej szkody dwie czynić.
