In articulo mortisw obliczu śmierci.
Memento mori, stojące u podstaw starożytnego stoicyzmu, jest przypomnieniem o ludzkiej śmiertelności i zachętą do życia tutaj i teraz, świadomie wykorzystując każdą chwilę.
Non scholae, sed vitae discimus. Nie dla szkoły, ale dla życia się uczymy.
Humani nihil a me alienum puto. Czyli: Nic, co ludzkie, nie jest mi obce. To stwierdzenie wyraża wiarę w podstawową solidarność gatunku ludzkiego, które jest nam dane poznawać.
Homo homini lupus est. To jest brutalna prawda, z której każdy z nas na przestrzeni swojego życia musi się zmierzyć. Człowiek jest wilkiem dla drugiego człowieka, tak jak wynika z tej starożytnej sentencji łacińskiej.
Non omnis moriar, multaque pars mei vitabit libitinam. Usque ego postera crescam laude recens. Dum Capitolium scandet cum tacita virgine pontifex.
Non est ad astra mollis e terris via. Imponit necessitas nobis, ut nostra mala toleremus. Fas est et ab hoste doceri.
Vitam regit fortuna, non sapientia. Cormen qui capiunt, ipse cosam cudusti. Meritum pie Iesu nostri. Me virtute sui.
"Medicus curat, natura sanat" – Lekarz leczy, natura uzdrawia. To jest stwierdzenie, które od wieków obecne jest w medycynie i które przypomina nam o nadrzędnej roli, jaką odgrywa natura w procesie leczenia.
Vix ulla tam iniqua pax, quin bello vel aequissimo sit potior. Dicere enim bene nemo potest, nisi qui prudenter intellegit. Non est vivere, sed valere vita est.
