To bardzo dziwne, a jednocześnie niezwykle piękne, ale naprawdę można kochać kogoś przez całe życie. Niezależnie od tego, jak daleko znajduje się ukochana osoba. Jej wspomnienie zawsze nosi się w sercu...
Nie dbasz - stracisz, prosta sprawa. Tysiące lat cywilizacji, a wy nadal tracicie ludzi, których kochacie i lubicie. Nie trać mnie, proszę.
Nie za wszystko da się przeprosić,
ale wszystko można wybaczyć.
Nie wszystko można naprawić,
ale wszystko można zacząć od nowa.
Najważniejsze jest, aby nigdy nie przestawać zadawać pytań. Ciekawość ma swoje własne powody do istnienia. Nie możemy zaszkodzić, możemy jedynie być zaskoczeni tym, co odkryjemy.
Każdy powinien żyć własnym życiem, a do życia innych zaglądać jedynie na ich prośbę.
Zrozumienie sprawia, że zyskujemy pozytywne spojrzenie na różnorodność, a tolerancja uczy nas, że wszyscy jesteśmy równi pomimo naszych indywidualnych różnic.
Czasami trzeba zrezygnować z czegoś,
co się kocha. Udać, że nic się nie czuje,
że tego nie żal. Czasami trzeba umieć
pogodzić się z porażką.
W miłości najtrudniej jest zasłużyć na tę miłość. Najtrudniej zdobyć zaufanie Kobiety, a to fundament związku. Dopiero potem możesz ją uszczęśliwiać, zaskakiwać, rozpieszczać... Jeśli nie ma zaufania, jesteś tylko sympatycznym bawidamkiem.
Mechanizmy ochronne zapomnienia chętnie przyjmują strukturę labiryntu.
Nie warto starać się zatrzymywać przy sobie ludzi, przebaczając im każdy błąd, spędzać z nimi czas i każdego dnia obdarzać większym zaufaniem. Oni później i tak dokopią Ci tak mocno, że stracisz wiarę w innych...
- I powiedz mi Kochanie co Ty robiłaś zanim mnie poznałaś?
- Żyłam.
