Człowieka nie poznasz po tym co robi przy innych, lecz ...

 I przyszła taka jakaś dziwna tęsknota. Łajdacza nieproszona. Za czymś, co jeszcze się nie zaczęło. Za smakiem, którego nie zdążyły poznać usta. Za dłonią, w której nie znalazła się dłoń. Za zapachem, który nie obiegał serca.

 Nie rozumiem ludzi, którzy sami ze mnie zrezygnowali, odepchnęli mnie i zerwali kontakt, a potem wracają i są zdziwieni, że już na nich nie czekam.

 Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie odchodzą w mgnieniu oka, i chociaż wywołują mnóstwo bólu, gdy odchodzą, wspomnienia zostaną zawsze, nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 Nasze pragnienia są przeczuciami zdolności, które w nas drzemią, zapowiedziami tego, czego będziemy w stanie dokonać.

 Nie ten jest ojcem, który przypadkowo daje życie, ale ten, który kocha i wychowuje.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Największym błędem człowieka jest przekonanie, że ma jeszcze dużo czasu na naprawdę błędów.

 Nie szukaj sensu życia. W swoim sercu zadecyduj, jaki ma być, a potem poświeć swoje życie, aby sprawić, żeby takim się stało.

 Na końcu drogi czeka
nadzieja. Pamiętaj o tym.