Czasem nie ma dużej różnicy między światem realnym i wyobrażonym.

 Właściwie to nigdy nie można być pewnym, co się stało, a co nie stało. Najprostsze, najmniej istotne zdarzenia mogą wywoływać u nas wstrząsające emocje, gdy widzimy, jak radykalnie odmieniły nasze życie. Z drugiej strony, najważniejsze zdarzenia mogą nie mieć na nas wcale wpływu, bo są zbyt wielkie, zbyt przerażające, aby mogły nas dotknąć. Tak właśnie bywa ze światem. Jego niezmierne zło nie jest w stanie nas zaszokować. Nie samo w sobie. Możemy to odnotować, ale nie możemy poczuć.

 Świat jest piękny i warto walczyć za niego. Nie pytajmy, czy to ma sens, czy zwyciężymy, pytajmy, co robimy tu i teraz. Dolęgnujemy do granic naszych możliwości

 Świat to nie jest miejsce, to jest przestrzeń. Im jestem starsza, tym bardziej to rozumiem. Dlaczego tak się dzieje? Bo doświadczenie zawsze mąci kartki.

 Świat zrozumiesz, jedynie kiedy uwiesz, że to co najważniejsze leży w ciebie. Góry, rzeki i słońce, to wszystko pełni w naszym sercu wyjątkową rolę. Nie szukaj na zewnątrz, bo wszystko czego potrzebujesz leży we wnętrzu

 Zrozumieć świat to zrozumieć, że jesteśmy tylko drobinkami w uniwersum, a jednak nieskończenie ważnymi, bo tylko my możemy zrozumieć to uniwersum.

 Podążaj za marzeniami, ale nigdy nie zapominaj rzeczywistości. Biegnąc za marzeniami, nie przemierzaj świata boso. Uchroni Cię to przed ranami, a jednocześnie pozwoli odczuć miękkość trawy pod stopami.

 Twoje ego tak się rozrosło, że ci przesłania świat.

 Nie można zrozumieć tego świata, patrząc tylko na jedno miejsce. Żeby zrozumieć świat, musisz go zobaczyć z wielu stron.

 Świat nie jest niebezpieczny z powodu tych, którzy czynią zło, ale z powodu tych, którzy na nie patrzą bezczynnie.

 Świat nie jest wcale tak zaprojektowany. Ludzie mają zwyczaj mówienia o świecie jako o maszynie, ale to jest kłopotliwe. Zwierzęta nie są maszynami. Ptaki nie są maszynami, ryby nie są maszynami.