Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.

 Jeżeli sprawy wydają się iść zbyt dobrze, prawdopodobnie nie wiemy o wszystkim, co się dzieje. To jest zasada, którą przyswoiłem sobie obserwując świat.

 Świat jest ogromną fabryką, która produkuje cierpienie, cierpienie jest jego pięknem, powodem jego istnienia: musi się wydawać dobrze zorganizowane, aby było tolerowane.

 W krajobrazie duszy to, co myślimy o świecie złotą trawą się odznacza, srebrne rzeki to nasze pragnienia, a to co czynimy, tworzy drzewa. Jedni mają puszcze, drudzy pustynie, pole do biegu mają ci, którzy nie myślą.

 Nic, na tym świecie nie zdarza się tak akurat, jak byśmy pragnęli.

 Podróżowanie to jedyna rzecz, na którą wydajemy pieniądze, a stajemy się przez to bogatsi.

 Władza demoralizuje. Mówi się, że władza absolutna demoralizuje absolutnie.

 Cięłam się, by sprawić, aby dzień był lepszy z bólem, by kontrolować mój świat.

 Trzeba najpierw przemyśleć świat, zanim zechce się go zmieniać.

 Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.

 Świat trzepocze niczym skrzydełka owadów...