Nie do opisania są uroki i dziwy świata.

 Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki.

 Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.

 Nie należy oczekiwać, że zrozumiesz świat. To jest coś, co wykracza poza nasze możliwości. Co więcej, to jest niesprawiedliwe. Świat nie jest problemem do rozwiązania; to jest tajemnica, do której musimy znaleźć stosunek.

 W krajobrazie duszy to, co myślimy o świecie złotą trawą się odznacza, srebrne rzeki to nasze pragnienia, a to co czynimy, tworzy drzewa. Jedni mają puszcze, drudzy pustynie, pole do biegu mają ci, którzy nie myślą.

 (...) umysł ludzki bardziej jest wszechświatem niż sam wszechświat.

 Niezależnie od tego, jak bardzo skomplikowany, jaki wielki jest ten świat, jesteś w stanie go zrozumieć, bo ty sam jesteś częścią tego świata. Wszystko jest we wszech świecie powiązane ze sobą, wszędzie są prawidłowości, których górna granica to prawda.

 Nie jesteśmy tacy, jakim chcieliby nas widzieć inni. Jesteśmy tylko tacy, jakim widzimy siebie sami. Świat to lustro, w którym każdy widzi siebie.

 Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.

 Na tym świecie nie ma sprawiedliwości, kochanie.

 Rzeka płynie ciągle tak samo, a jednak kiedy do niej wchodzisz, nigdy nie jesteś dwukrotnie w tej samej wodzie.