Świat nas nie zna i nam umyka.
Co dzieje się z tobą w tym świecie, gdy już przestałeś być użyteczny ?
Najtrudniej jest zrozumieć, że nasz świat nie jest wieczny. Że słońce, które wschodzi każdego dnia, kiedyś zgasi swoje światło. Że góry, które wydają się niezniszczalne, kiedyś kopną. Że miłość, która wydaje się wieczna, może zniknąć.
Polityka zamieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę.
Nie potrafię sobie wyobrazić Boga, który nagradza i karze przedmioty swojego stworzenia. Mogę sobie wyobrazić go tylko jako Istotę, która stara się zrozumieć to, czym jest świadomość.
Ludzie nie zdają sobie sprawy, jak piękny jest nasz świat. Nie dostrzegają go, ponieważ zbyt wiele czasu spędzają zaślepieni swoją codzienną rutyną. Świat jest jak wielki obraz - aby go docenić, trzeba się cofnąć i spojrzeć na niego z dystansu.
Świat to książka, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną jej stronę. Podróże rozbudzają ciekawość, kształtują charakter, a przede wszystkim uczą pokory wobec różnorodności tego, co nazywamy rzeczywistością.
Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.
Nasza planeta jest tylko ziarnkiem piasku na niewyobrażalnie wielkiej plaży wszechświata. Jej piękno i różnorodność są nieocenione. Dbajmy o nią tak, by przetrwała dla kolejnych pokoleń.
Podróże kończą się spotkaniem kochanków.
