Dobra pamięć w pewnych okolicznościach może stać się przekleństwem.

 Szczęście to nic więcej, jak dobre zdrowie i pamięć. Samo najlepsze jest jedynie, że kiedy jesteśmy zdrowi, nie myślimy o nim. A jeżeli o nim myślimy, nie jesteśmy szczęśliwi.

 Szczęście to nie cel podróży, ale sposób podróżowania. To nie coś stałego, konkretnego, ostatecznego, ale zmienna wartość, zależna od wielu czynników, zewnętrznych i wewnętrznych. Nie siedzi w rzeczach materialnych, choć często szukamy go tam. Prawdziwe szczęście jest w nas samych, w naszej duszy, sercu, umyśle. Prawdziwe szczęście to być z kimś, kogo się kocha, robić coś, co się uwielbia, i być kimś, kim się naprawdę chce być.

 Szczęściem jest mieć kogoś, kto bez względu na wszystko, usiądzie obok ciebie, złapie cię za rękę i powie:
"Pamiętaj, zawsze możesz na mnie liczyć."

 Upadająca klasa, jak starzec,traci zdolność rozróżniania, co ważne, a co błahe.

 Szczęście nie polega na tym, by dążyć za wszelką cenę do przyjemności. Szczęście to przede wszystkim zdolność do odczuwania głębokiej radości z powodu drobnych rzeczy.

 Malarz to nie ten kto jest natchniony,
a ten który jest w stanie natchnąć innych.

 Szczęście to nie cel, ale forma podróży. Nie wystarczy go tylko dążyć, trzeba je smakować, każdego dnia, nawet w drobnych rzeczach. Szczęśliwy jest ten, kto potrafi zauważyć piękno tam, gdzie inni go nie dostrzegają.

 Przykro na czyimś nieszczęściu szczęście budować.

 ''Wyśpię się po śmierci"

 Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.